Vandaag hebben we maar een doel: een bril voor Anita scoren. Overdag, als de zon schijnt, kan ze zich nog wel redden met haar zonnebril, maar als we ergens binnen zijn, of het begint te schemeren is het gewoon hopeloos.
Na het ontbijt rijden we naar de Walmart in Nanaimo. Het lastige punt zal zijn dat de bril binnen 24 uur klaar moet zijn, anders heeft het geen zin want daarna zitten we al richting Victoria. Bij de Walmart is inderdaad een hoekje met monturen en een optometrist, maar als we aan de beurt zijn blijkt al snel dat hij de glazen met een cylinder niet binnen een dag kan leveren, er gaan een paar dagen overheen voor ze worden aangeleverd en daarna moeten ze nog op maat geslepen worden. We krijgen het advies om een winkel van Lens Crafters op te zoeken, die staan er om bekend dat ze veel glazen op voorraad hebben. Lens Crafters zit gelukkig ook in Nanaimo en als we die in het winkelcentrum hebben gevonden blijkt gelukkig dat ze de glazen voor Anita's bril op voorraad hebben. Gelukkig heeft ze het brilrecept nog in haar inbox staan en daarmee kunnen ze zonder meting aan de gang. Het leesgedeelte zal er bij deze tijdelijke bril echter niet in zitten, daarvoor moet dan desnoods maar een apart leesbrilletje worden gekocht. Die kosten ook maar een paar dollar, dus dat gaat het probleem niet zijn.
Nadat de pupilafstand en de positie op de neus is bepaald met een camerasysteem krijgen we de mededeling dat als we over anderhalf uur terugkomen, dat de bril dan klaar moet zijn. De wachttijd doden we door even over de "boulevard" langs de havens te lopen. Het zonnetje schijnt en met een ijsje in de hand is het geen enkel probleem.
Netjes anderhalf uur later zijn we terug bij de balie van Lens Crafters en inderdaad is de bril klaar. Na het afstellen van de poten is Anita weer helemaal blij en zoals jullie op de foto kunnen zien is de bril een mooi flitsend (glimmend) exemplaar, zonder ontspiegeling, dat dan weer wel. Honderdvijftig dollar armer verlaten we Nanaimo en gaan we terug naar Parksville.
Omdat in Parksville Nivo 4 geldt voor watergebruik en er een absolute fireban is wegens de droogte, mag er geen kamvuur gestookt worden, dit jaar ook geen bbq met steenkolen. Om zo min mogelijk water te gebruiken mogen de tuinen en gazons niet gesproeid worden en ook de auto's mogen niet gewassen worden. Heel erg droog dus. Dat is verder goed te zien aan het gras op de campground: knisperend geel. Zelfs de tapijtjes mogen niet gebruikt worden, omdat daardoor het gras compleet dood gaat.
We hadden vanochtend al een paar keer een paar vogels horen roepen en voor ons klonk het alsof er een paar zeemeeuwen schreeuwden, maar van de buren horen we dat er boven in een boom een nest van een paar zeearenden (Bald Eagles) zit en dat ze twee jongen hebben. Links van het nest zit pa-eagle de boel in de gaten te houden en rechts van het nest, in een andere boom, zit moe-eagle hetzelfde te doen. De kindertjes-eagle roepen de hele tijd om eten en zowel pa als moe denken: "als je wat hebben wilt dan kom je maar hier, je hebt niet voor niets een stel vleugels gekregen". Net mensen dus :-) Af en toe durven de jongen uit het nest te komen en lopen ze heel voorzichtig en fladderend met hun vleugels over een tak, maar heel goed in het zicht komen ze niet en vliegen doen ze kennelijk nog niet.
's Avonds eten we weer zalm en steak van de grill en spelen we nog een potje minigolf op de baan bij het kamp. Daarna duiken we eens een keer op tijd onder het dekbed, want morgenochtend gaan we al weer richting Victoria en zullen een tussenstop maken in Duncan.
Groeten vanuit Parksville!
WAEW
