Vanochtend waren we al mooi op tijd wakker, wat goed uitkwam, omdat we heel wat mee moesten nemen voor de kajaktocht.
John had een lijst gestuurd met kleding die je bij je moest hebben voor in de kajak en voor later op het strand, voor alles wat nat kon worden moest een droge vervanger zijn. Voor vier personen was dat een hele 60 liter tas vol aan regenkleding, schoenen, fleeces en nylon kleding.
Het meeste zat al van tevoren in de tas, maar we wilden dat voor vertrek toch even controleren. Daarnaast moesten we genoeg drinkwater meenemen, minimaal een liter per persoon. Nu zouden we vanaf 09:00 tot 16:00 het water opgaan, wij zouden dus 2 liter per persoon meenemen, want als het warm is mag je niet uitdrogen..... Kortom: genoeg bagage voor een muildier.
In de haven aangekomen kwam John er ook net aan met zijn kajak's. Die moesten nog van de kar gehaald worden en klaargemaakt voor vertrek. Wij mochten onze spullen in waterdichte zakken doen en toen bleek dat de lijst voor zowel de winter als de zomer bedoeld was en daarom iets meer bevatte dan nu, onder de huidige condities, nodig zou zijn. Er was 60% kans op neerslag en daardoor raadzaam om een regenjasje mee te nemen, maar omdat de rest van de kleding toch onder het dekje en in de kajak zou zitten, was het niet nodig om alles mee te slepen. Uiteindelijk zijn alleen de fleecevesten en het water meegegaan. Tja, als je alles van tevoren weet....
Na een uitleg van hoe je je in een kajak moet gedragen om je normaal voort te bewegen, kregen we een zwemvest en het dekje aangereikt. Dat dekje is net een schortje, wat je middels de in de rand verwerkte elastieken om je zitkuip doet, om te voorkomen dat er water in de kajak komt. Nu hadden wij geen ervaring met een kajak, maar er zit een stoelje in en een paar steunen voor je voeten, zodat je zo ontspannen mogelijk kunt zitten. Wij hadden voor een tweepersoons kajak gekozen en daarin moet de achterste met zijn voeten het roer bedienen. Die pedalen zijn afstelbaar op de lengte van je benen, maar helaas hadden ze daarbij geen rekening gehouden met maatje Wouter...... de benen zijn net iets te lang, net als bij die ambulance in de Dominicaanse Republiek, maar dat is een ander verhaal. Met wat kunst en vlieg werk paste ook ik in de kajak en vol goede moed gingen we op pad.
Vanuit de haven van Lund zetten we koers naar de eilandengroepen in het Copeland Islands Marine Park, een beschermd gebied, waar niet gevist mag worden en waar geen grote scheepvaart doorheen mag. Tijdens de tocht vertelt John ons over de flora en fauna die hier te vinden is en toont ons de vele paarse zeesterren die tussen het wier aan de rotsblokken hangen. Het getijdeverschil is hier ruim 5 meter en tijdens onze tocht is het opkomend water, we kunnen dus goed zien wat er zich onder de vloedlijn bevindt.
Tijdens de tocht moeten we meermaals een vaargeul (voor de pleziervaart) oversteken en zowel Wendy als Elize laten goed zien dat ze aardig wat kracht in de armen hebben en daarmee behalen we een leuke snelheid en snel de overkant. Af en toe hebben we wat hekgolven van passerend verkeer, maar dat maakt het alleen maar leuker.
Halverwege de dag is een lunch ingepland en alle benodigdheden blijken in onze kajak te zitten. John zet koffie en thee, heeft heerlijk gezonde snacks bij zich n overheerlijke dikek boterhammen met eiersalade, ham en kaas. We verhongeren hier echt niet!
Na de lunch stappen we weer in en varen we via een andere route weer terug naar Lund. Daar helpen we John om de kajaks weer uit het water op de kar te krijgen en vervolgens gaan we lekker douchen, in de hoop dat daarmee de spierpijn morgenochtend wat minder zal zijn.
Voor 's avonds staat een dinner in het Boardwalk Restaurant op het programma, dit was ook onderdeel van het arrangement. Het grootste deel van de kaart bestaat uit visgerechten, maar daar weten wij, zeker na Portugal, wel mee om te gaan :-)
Tegen achten zitten we aan het toetje en dan begint plotseling achter ons iemand een serenade op een doedelzak te spelen. Moet een verdwaalde Schot geweest zijn, want er zat echt een kilt onder. Vanwege het applaus weet de toeteraar niet van ophouden, maar na "Amazing Grace" houdt hij/zij het voor gezien.
Hierna hebben de dames nog even de laatste berichten van het thuisfront opgehaald bij de receptie (enige punt met Wifi) en ik vis weer een heerlijk broodje uit de broodbakmachine.
Voor we ons klaarmaken voor de nacht, nog snel even het blog bijwerken, dan zijn jullie ook weer op de hoogte.
Morgen gaan we richting Powel River, waar we tot het weekend zullen staan. Daar is wel een echt strand en de weersverwachting is goed.
Groeten vanaf Sunlund by the Sea!
