Na alle inspanningen van gisteren willen we het vandaag rustig aan doen. We hoeven pas rond 11:00 weg te zijn van onze campeerplaats en de normale inchecktijd op Willingdon Beach Campsite is vanaf 13:00 uur. We kunnen dus uitslapen, rustig ontbijten en dan nog rustiger de boel inpakken en op pad gaan.
De spierpijn valt mee, ik hoor niemand klagen, maar ik heb wel een gevoelige schouder. Even geen gekke dingen doen dus.
Als we rond kwart voor elf alles ingepakt hebben halen de dames nog even de laatste Whatsappjes en emailtjes op bij de gang van het park en daarna vertrekken we richting Powel River. Wendy heeft gisteren haar zonnebril in haar reddingsvest laten zitten en John heeft ons dat via de receptie laten weten. We komen tijdens de rit naar Powel River toch langs zijn huis en hij zal de bril buiten laten liggen zodat we hem op kunnen halen. Als we het betreffende adres gevonden hebben treffen we daar Johns partner Christy en kunnen we haar persoonlijk bedanken voor de overheerlijke lunch van gisteren. Na even bijgepraat te hebben vervolgen we onze weg naar Powel River en omdat het nog te vroeg is om in te checken besluiten we eerst nog boodschappen te doen en te tanken.
In de buurt van de Safeway en de Wallmart zit ook een Tim Hortons, volgens Elize een begrip in Canada en iets dat we echt bezocht moeten hebben voor we weer vertrekken. John heeft gisteren bevestigd dat dat echt iets Canadees is en daarom lopen we naar de Tim Hortons om te lunchen. Elize blij en wij hebben weer iets van de bucket list afgewerkt.
Hierna kunnen we eindelijk naar ons nieuwe stekje, de meiden willen er zo nel mogelijk naar toe, want hier kunnen ze zwemmen vanaf een strand(je). Helaas is het nog laag water en moeten ze wachten tot 's avonds. Na het eten lopen we richting het strand en de pier om naar de zonsondergang te kijken. De wind komt vanuit het westen en over het water, waardoor er aardig wat golfslag staat en het snel afkoelt. Na de zonsondergang gaan de meiden snel naar bed. Ik heb echter andere plannen....
Tijdens een vakantie wil ik op het gebied van fotografie iets nieuws doen, gewoon iets om uit te proberen en waar ik thuis niet aan toe kom. Vorig jaar was dat landschapsfotografie met diverse filters, maar dit jaar wilde ik de Melkweg fotograferen. Op het internet kun je diverse nachtfoto's vinden waar je al die duizenden sterren met wolken en kleurtjes boven de horizon ziet staan en ik wilde eens kijken of ik dat ook kon.
Ik had thuis al uitgezocht dat de Melkweg hier 's nachts rond middernacht in het zuiden staat en dat je die dan het best zonder maan kon fotograferen. Nu was het twee dagen geleden nieuwe maan en ook deze nacht zou er nog niet veel maanlicht zijn. Mijn keuze was gevallen op het strandje aan de Zuidkant van Lund, maar dat was niet gelukt. In de eerste plaats omdat er geen strand was en in de tweede plaats omdat er iets in de lucht hing waar ik totaal niet op gerekend had en wat alle zicht op de sterren weg nam: wolken. In Lund hoefde ik dus 's avonds niet op te blijven en eerlik gezegd was ik daar wel een beetje blij mee, want door het tijdsverschil met Nederland wilde ik rond tienen toch echt wel naar bed.
Mijn backup was hier in Powel River, waar je vanaf het strand en de pier pal zuid kon kijken en er in de verte alleen wat besneeuwde bergtoppen te zien waren. Overdag dan natuurlijk..... want 's nachts, tja, weer zo'n ding dat je op het internet niet kunt zien: steken ze in de haven van Westview een paar lampen aan. Lampen? Nou zeg maar schijnwerpers want dan kunnen ze in de haven goed zien waar het plankier ligt, denk ik. Nu had ik dus na middernacht een mooie donkere lucht met veel sterren en een met het blote oog zichtbare Melkweg, maar ook een enorme hoeveelheid strooilicht (of lichtvervuiling, net hoe je het zien wil) vanaf de plaats waar ik ging fotograferen.
Afijn, daar stond ik dan om iets voor middernacht. Er sliep een zwerver op het strand, die had ik om tien uur al gesproken toen ik poolshoogte ging nemen om te zien of de wolken wel weg waren. Ik had hem maar verteld dat ik er later die nacht weer zou zijn, dan wist hij tenminste welke gek er rondliep. Ik had een wekker gezet voor Anita, die zou om één uur afgaan en als ik dan nog niet thuis was kon ze me laten zoeken :-)
De moeilijkheid met het maken van foto's van een sterrenhemel is dat ze niet zo veel licht geven en je dus een lange sluitertijd nodig hebt, maar ook dat de aarde ronddraait en dat je dan geen puntjes op de foto krijgt maar strepen. Je moet dus zien uit te dokteren hoe lang je de sluiter open kunt zetten voor het zichtbare vlekken worden. Dat is per lens verschillend: voor een 50mm lens op mijn camera was dat maar 6 seconden, voor een 12mm groothoek maximaal 26 seconden. Met het aanpassen van de ISO en het diafragma kun je dus bepalen wat er zichtbaar wordt. Tot zover de theorie.
Daar sta je dan.... in het pikkedonker, fototoestel op het statief, instellingen al in de camper goed gezet, draadontspanner binnen bereik, maar eerst even scherpstellen op de sterren. Ja juist.... die kleine puntjes. Dat kun je dan mooi handmatig doen, want de autofocus geeft niet thuis en zoekt van voor naar achter om scherp te stellen. Dan via Life view 10x inzoomen en handmatig scherpstellen. Maar is dat lichtpuntje dat je ziet nu een ster, of is het ruis? Kortom: een uitdaging. Normaliter zou ik een kleiner diafragma pakken, dan is de kans dat je het scherp hebt al iets groter, maar bij deze omstandigheden wil je juist een zo groot mogelijk diafragma om in de beschikbare tijd zo veel mogelijk licht te vangen.
Na een uur experimenteren besloot ik maar weer richting camper te gaan, de lichten in de haven gingen niet uit en die wekker stond! Bijgaand een foto van wat er te zien is, niet helemaal wat ik hoopte, maar wel wat ik onder de huidige omstandigheden kon realiseren.
Ik hoop in Tofino nog een kans te hebben vanaf het strand en misschien van boven Victoria nog een keer, maar dan is de maan alweer een stuk meer aanwezig en ik heb geen idee hoeveel strooilicht er daar zal zijn. We gaan het zien.
Ik ben dus wat later dan anders mijn bed ingedoken, in de wetenschap dat we morgen nog een relaxdagje hebben. Ik moet dus de 8 uur nachtrust wel kunnen halen.
Groeten vanaf Willingdon Beach Campsite!
Wouter
