"Soms heb je van die dagen waarop je rond de middag denkt: ik wilde dat ik niet uit mijn bed gekomen was!". Zo begon ik vorig jaar het blog op de tweede dag in Tofino. Vandaag dacht ik dat al om half negen, toen ik in mijn regenpak, nadruipend van de regen, voor de bali van Aquatic Safaris stond....
Zoals ik gisteren al schreef hadden we woensdag met de tegoedbon van vorig jaar hier een alternatief voor een walvissensafari geboekt: de berensafari. Het voordeel daarvan was dat we niet de zee op hoefden met de catamaran waar ik vorig jaar zeeziek op geworden was.
Die tocht zou om negen uur vertrekken en we moesten ons vandaag om 08:40 melden. Om dat te halen hadden we de wekker op 07:00 uur gezet en na het latertje van gisteravond om de foto's bij te werken was het vanochtend net of ik net sliep en erg snel wakker worden lukte niet. Na een snel ontbijt uit het vuistje kon ik de camper afkoppelen en voor de meeste mensen op de camping wakker waren ronkten wij al richting Tofino. Ik moet hier nog bij vertellen dat het om 07:00 pijpenstelen regende en dat deed het om 08:15 nog steeds. Dus met de ruitenwissers op de hoogste stand gingen we met frisse tegenzin richting het dorp, in de hoop dat het wat op zou klaren en de fototoestellen niet zouden sneuvelen in de regen. We hadden nog geen idee of we met een zodiak, de kleine boot, of de catamaran zouden gaan, we moesten dus met alle mogelijkheden rekening houden.
Een parkeerplaats was snel gevonden: er was niemand anders zo gek om rond deze tijd en in dit weer naar de haven te gaan..... dachten we. Toen we onze regenpakken aangetrokken hadden en de meeste zaken in plastic zakjes verpakt hadden om ze te beschermen tegen het regenwater, liepen we over Main Street richting Aquatic Safaris. Halverwege kwamen we nog een groep tegen, waar wij in blauwe regenpakken zaten, hadden zij knalgele regenpakken aan en raad eens: het waren ook nederlanders. We konden een lach niet onderdrukken :-)
Bij Aquatic aangekomen ging die lach snel van ons gezicht..... achter de balie zaten andere mensen, die ons aanspraken met "Goedemorgen, jullie zijn wel erg vroeg" en de vraag voor welke safari we kwamen. Toen we aangaven dat we voor de berensafari van 09:00 kwamen kregen we te horen dat er geen berensafari ingepland stond voor die tijd en dat er 's middags wel een ging, maar daar stonden wij niet voor op de lijst. Verbazing bij ons natuurlijk. Na wat heen-en-weer gepraat bleek dat de (nieuwe) medewerker, die ons woensdag ingevoerd had, was blijven steken bij het verweren van de voucher en ons niet verder had geboekt naar de betreffende safari en de boot. Omdat er niemand ingeboekt was hadden ze de boot ingezet voor een walvisentocht, die om half elf zou vertrekken. We hadden dus nog geluk dat er iemand aanwezig was.
Goede raad was duur en geld terug was met de voucher niet mogelijk, de enige oplossing was dat we zaterdag met de berentocht van 13:00 uur mee zouden gaan en als we daarvan terug waren direct doorgingen naar Parksville, zodat we daar rond 18:00 uur zouden aankomen. We moesten om 11:00 wel vanaf Crystal Cove vertrokken zijn, maar de rest van de tijd zouden we in Tofino wel kunnen doorbrengen.
Hier hebben we ons dus maar bij neer gelegd.
Het was niet de planning, maar zodoende zaten we al wel om half tien aan de verse koffie bij de receptie van Crystal Cove. Nadat we onze ervaring met de dame achter de balie hadden gedeeld, kwam zij met voorstellen voor wat de die dag nog zouden kunnen doen. Het eerste voorstel was "het regenwoud", was met een honend gelach ontvangen werd. Ze liet er zich niet door uit het veld slaan en zei dat je daar door het dichte bladerdek echt niet nat regende. Een ander alternatief was het Aquarium in Ucluelet, waar ze sinds een week een jonge octopus hadden. Dat had verreweg onze voorkeur. Maar eerst zouden we maar even een brood bakken, dan was dat vast gedaan en dan hoefde dat vanavond niet meer te gebeuren.
Kort na tweeen vertrokken we richting Ucluelet, de regen was inmiddels overgegaan in af en toe een miezerregentje met af en toe een waterig zonnetje en tegen de tijd dat we in Ucluelet aankwamen was het droog en scheen de zon.
Het Aquarium was echt leuk: je mocht met je handen in de meeste bakken om de dieren te pakken en om te voelen hoe ze aanvoelden: zeesterren, slakken, zeekomkommers, annemonen enz. De meiden vonden het maar wat prachtig!
In een afgesloten bak zat de jonge octopus. Het aquarium van Ucluelet haalt alle dieren uit de oceaan en plaatst ze later ook weer terug, het zijn dus geen dieren die in gevangenschap geboren zijn. De octopus was daags daarvoor in de glazen bak gezet en hij was nog een beetje aan het verkennen. Soms zat hij door het glas naar de aanwezige bezoekers te staren en dan schoot hij weer door de bak. Af en toe wordt er een levende krab in de bak gezet als voedsel en die krab heeft binnen een paar seconden door dat hij met een octopus in de bak zit en rent dan langs het glas in het rond op zoek naar een schuilplaats. Als de octopus hem niet direct vangt duurt dat meestal een 10 minuten, dan wordt hij rustiger en gaat zelf op zoek naar voedsel.
Terwijl wij stonden te kijken kreeg de octopus zin in krab en het was geen partij: de krab kon rennen wat hij wilde, maar met de lange tentakels had de octopus hem zo te pakken. De octopus heeft aan de onderkant een snavel, die lijkt op die van een papegaai. Daarmee bijt hij een gaatje in de bovenkant van het schild en daardoor spuit hij een vloeistof naar binnen, die het slachtofer begint te verteren, zodat hij hem later, als het lang genoeg ingewerkt heeft, door het gaatje in het schild leeg kan slobberen. Vandaar dat we gisteren dus krabben vonden op het eiland, waar een gaatje in de bovenkant zat en waar de poten nog gewoon aanzaten: werk van de inktvissen.
Nadat we uitgekeken waren zijn we weer teruggereden naar onze campground, waar we de boel gereed gingen maken voor het avondeten: de meiden zorgden voor de tafel en deden een spelletje, Anita bakte een stapel pannenkoeken en ik ruimde de boel een beetje op. We hebben heerlijk gegeten en net toen we aan het toetje zaten dook er naast de tafel een Blue Jay op die een nootje, dat met het vegen van de vloer naar buiten was gevlogen, wegkaapte en naast ons in een boom ging zitten. Daar werd een leuk idee geboren: laten we hem voeren, dan kunnen we mooi foto's van hem maken.
De zak pinda's en noten was snel uit de camper gehaald en terwijl er nootjes op het pad werden gegooid probeerde ik er foto's van te maken. Met drie nootjes in de snavel probeerde hij zelfs nog een vierde nootje te pakken, maar dat ging echt niet. De eerste vogel kreeg rap concurrentie van nog een viertal andere exemplaren en daarmee vlogen er dus vijf rond de camper, die elkaar ook nog eens herhaaldelijk zaten uit te dagen en weg te jagen.
Hierna hebben we het kampvuur aangestoken (om ons afval te verbranden) en daarna was er weer een dag voorbij. Morgenochtend de camper klaarmaken voor vertrek naar Parksville en pas rond 11:00 richting Tofino voor de berensafari. Nu eerst even een stukje slapen.
Groeten vanaf Crystal Cove!
