Eerst even een opmerking over het blog en de frequentie van de updates: in tegenstelling tot vorig jaar heb ik op steeds meer plaatsen het probleem dat we wel email en Whatsapp berichten binnenkrijgen, maar bij de blog updates die ik op mijn mijn telefoon schrijf en upload krijg ik heel vaak een foutmelding dat de upload is mislukt. Alleen bij een heel goed Wifi signaal lukt het om de boel in een keer door te sturen. Ik denk dat er steeds meer gebruikers bij komen en dat daarom de netto bandbreedte te wensen overlaat en dat het daardoor niet zo goed loopt als vorig jaar.
Daarnaast heb ik na het crashen van de harddisk een probleem om de foto's van de camera om te zetten van RAW naar JPEG voor mijn telefoon De conversiesoftware die op de harddisk stond ben ik kwijt en het is me nog niet gelukt om de software ergens vandaan te halen of te downloaden.... dat lukt thuis wat makkelijker.
Wat ook nog niet gelukt is is een vervangende bril te vinden voor Anita. Op toTofino zou wel een optometrist zijn, maar die blijkt dus op woensdag en vrijdag een middagje daar te zitten en hij heeft geen bril-o-theek met monturen en glazen. Hij doet hier alleen de metingen en de uiteindelijke bril wordt elders gemaakt. De hoop is nu dat we vanmiddag bij de Walmart in Port Alberni meer geluk hebben en dat we het redden na de berensafari.
Dagverslag: Vanochtend konden we rustig aan doen, we hoefden pas om 11:00 te gaan rijden. Na een ontbijt met Starbucks koffie hebben we de camper afgekoppeld en klaar gemaakt voor vertrek. Bij het afkoppelen bleek dat de afvoerslang van het toilet lek was: er zit een scheurtje in. Gelukkig kan ik het met een rol gaffertape dichten, daar redden we het wel mee tot Vancouver.
Iets na elven vertrekken we naar Tofino, op zoek naar een parkeerplaats. Het is markt vandaag en er zijn bezoekers die het nodig vinden om twee auto's op de toch al spaarzamelijk aanwezige RV parkeerplaatsen te zetten. Uiteindelijk vinden we een plaatsje op het parkeerterrein bij de Coop, maar daar mag je alleen staan als je boodschappen doet en de maximumtijd is twee uur met het dreigement dat je weggesleept wordt als je er langer staat.
We moeten toch nog wat hebben en we winkelen even een paar dingen bij de Coop, die hoeven we vanavond dan niet bij de Walmart te halen. Bij de kassa vraag ik of het wegens de drukte OK is dat ik de camper even laat staan, zodat we even bij de andere winkels en de marktkraampjes langs kunnen. Van de dame bij de kassa mag het, we wagen het er dus maar op.
Via de winkels en de markt komen we weer bij Aquatic Safari's en deze keer zijn we niet de eerste en we staan op de lijst, aldus de breedlachende medewerker die ons de vorige keer het slechte nieuws moest brengen. We horen dat we vandaag met 34 personen op de grote catamaran richting de inlet zulen gaan. We kunnen gelukkig geen Bastiaantjes en Nikolaas met hun moeder ontdekken (zie blog van vorig jaar) en samen met een groep andere Nederlanders, Duitsers, Engelsen en Canadezen lopen we richting de haven.
Aan boord moeten we eerst de veiligheidsinstructies weer aanhoren en daarna mag een ieder zich naar buiten op een van de twee dekken begeven. Wij weten onze oude plaats op het voordek weer te bemachtigen.
Boven de haven zweven nog een vijftal Bald Eagles, maar helaas lukt het niet om er een op de foto vast te leggen.
Met de Catamaran gaan we dit keer dus niet de oceaan op, maar richting het binnenland via de inlet. Omdat deze boot bijna twee meter diep steekt kunnen we niet overal komen en moeten we behoorlijk afstand houden van de kant. Door het lage water staat er weinig water boven een aantal rotsen en we kunnen dus niet zo dichtbij de kant komen als vorig jaar in Blue River.
De afgelopen dagen hebben ze in een van de zij-armen van de inlet een moederbeer met twee jongen gezien en die proberen ze nu als eerste te vinden. Uiteindelijk lukt dit en we volgen hen ruim een half uur. Ze komen vanuit de zij-arm en lopen langs de kant van de inlet, op zoek naar bessen en schaaldieren. Dit is het seizoen waarin ze zoveel mogelijk moeten eten, om straks de winter te kunnen overleven. De twee jonge beertjes hobbelen achter hun moeder aan en als er een te ver achterblijft wacht ze even tot ze weer bij zijn en daarna scharrelt het drietal weer verder.
Als ze uiteindelijk weer in een zij-arm verdwijnen, waar onze boot hen niet kan volgen, gaan we op zoek naar andere beren. Op het midden van de inlet liggen twee zeehonden op een rots, Wendy kan ze al goed zien in de meegebrachte verrekijker, wij moeten even wachten tot we wat dichter bij zijn. De zeehonden houden niet zo van aandacht en springen snel in het water als we er bijna zijn, jammer...
Als we al zo'n beetje op de terugweg zijn ondekt men nog een zwarte beer langs de rand van het bos. Hij (of zij) doet zich tegoed aan de bessen en doordat hij steeds tussen de takken duikt is hij moeilijk te zien. Pas als hij later via een boomstam meer naar de rand komt is er meer van hem te zien. Na een minuut of tien verdwijnt hij weer in het bos en daarom varen we terug naar de haven.
Een groepje vissers is net teruggekomen van een vistochtje en ze staan de vis schoon te maken. Een van hen toont ons de gevangen zalm, die veelvuldig op de foto wordt gezet.
Bij het kantoortje aangekomen leveren we onze water en winddichte jassen weer in en voldaan lopen we richting onze camper. Zou hij er nog staan nu hij er bijna vier uur heeft gestaan?
Ons plan was om direct te gaan rijden en onderweg een boterham te pakken en eventueel bij de Walmart te kijken wat we als avondeten mee zouden nemen. Elize wil echter nu al wat uitgebreider eten en omdat ze bij de Coop en meeneem-restaurant hebben besluiten we daar allemaal wat uit te zoeken en dat op te eten voor we vertrekken. Er is een soep-bar, salada-bar, kipstukjes-bar en nog bar veel meer, iedereen kan nemen wat hij of zij lekker vind. Voorzien van al deze etenswaren gaan we richting camper en voor vertrek werken we dat even naar binnen. Dan kan de reis naar Parksville, met een tussenstop bij de Walmart in Port Alberni beginnen. Ik hoop dat we om half zeven in Parksville zullen zijn....
Even buiten Tofino worden we weer ingehaald door een Ambulance die met loeiende sirene richting Ucluelet rijdt. Omdat de weg bochtig en heuvelachtig is kan hij niet veel harder als wij en we kunnen hem tot bijna bij het einde van Long Beach volgen, daarna zijn we hem kwijt.
De tocht over de kronkelweg gaat voorspoedig, we komen geen tegemoetkomend verkeer tegen en ook heb ik de hele weg geen drukkende auto's achter me. We hangen een tijdje achter een vrachtwagen, waar een vissersboot op staat en kunnen hem bij een Pull Out inhalen. Zo die zijn we kwijt, we kunnen weer ons eigen tempo maken. Anita en Elize zitten achterin een spelletje te doen en ik hoop dat ze niet, net als op de heenweg, wagenziek worden, want vandaag moeten we nog een heel stuk verder!
Maar dan ineens, net na een bocht, moet ik vol in de rem want voor ons staat de hele boel stil. De mensen lopen al uit de auto's en vooraan, in een bocht staat een vrachtwagen, waarop je aan de zijkant de lichten van een politieauto of een ambulance ziet. We stoppen, waarschuwen het achteropkomend verkeer en vragen na wat er aan de hand is. Er blijkt een uur geleden een frontale botsing te zijn geweest en de ambulance of helicopter moet vanuit Tofino of Victoria komen en het kan nog wel twee uur duren voor het verkeer er weer langs kan. Anita en Wendy gaan vooraan kijken, Elize pakt een stoel en gaat wat lezen en ik benut de gelegenheid om de foto's even door te nemen en de niet scherpe te verwijderen. Dat scheelt weer ruimte op de geheugenkaarten.
Uiteindelijk hebben we nog een uur en een kwartier moeten wachten en zijn we blij met het voorstel van Elize om in Tofino al wat warms te eten. Verderop is nog een camper uit de bocht gevlogen en wordt door de politie nog een keer het verkeer stil gelegd. Het geeft wel aan hoe gevaarlijk deze weg is.
Al met al zijn we te laat in Port Alberni om nog naar de Walmart te kunnen en tegen de tijd dat we in Parksville zijn is het al bijna donker en heeft niemand meer zin in warm eten. We grillen snel wat worstjes en eten die op een broodje. Daarna gaat de een douchen en de ander al snel naar bed. Een beetje jammer van het einde van deze dag. We hebben wel beren gezien, maar geen boodschappen kunnen doen en nog belangrijker: Anita heeft nog steeds geen vervangende bril. Morgen maar even kijken wat men ons hier adviseert. Er is nog een Walmart in de buurt, wellicht kunnen we daar een passende oplossing vinden....
Groeten vanaf Parksville!
