Vandaag gaan we onze reis vervolgen naar Tofino. Dit is een rit van ruim 150km en gaat over een tweebaans kronkelweg, die ze hier Highway 4 durven noemen.
Omdat we er zonder tussenstops al dik twee uur over zouden rijden en we nog willen kijken bij de waterbombers besluiten we niet al te laat te vertrekken. Anita doet 's ochtends vroeg nog een poging om een beer te spotten, maar het blijft helaas bij een aantal herkouwende koeien en een grazend paard.
De meiden maken van onze afwezigheid gebruik en ontsnappen snel richting de geiten en de paarden, ze kunnen mooi nog even helpen met voeren en op hun eigen manier afscheid nemen.
Als we rond 11:00 uur eindelijk alles ingepakt hebben is er van hen echter nog geen spoor te ontdekken, maar een fluitactie doet wonderen en even later zitten we allemaal in de camper :-)
De waterbombers
In Port Alberni was ook een behoorlijke bosbrand en die was tot een paar honderd meter van Arrowvale genaderd. Omdat Sproat Lake in de buurt is en daar de blusvliegtuigen gestationeerd zijn, hadden ze dus hulp in de buurt. Die vliegtuigen nemen op het meer water in. Als ze haast hebben doen ze dat vliegend, vlak boven het water, terwijl de inlaat van de tank, aan de onderkant, water schept. Als ze iets meer tijd hebben landen ze op het water en zuigen dan de hele tank vol. Op deze manier kunnen we meer water innemen.
Gelukkig is de bosbrand geblust, op de hellingen zijn veel verbrande bomen te zien. Voor sommige naaldbomen is het nodig dat ze afbranden, alleen op die manier laten ze hun kegels vallen en daarmee worden de zaden voor nieuwe bomen geplant.
Gisteren hoorden en zagen we een van de blusvliegtuigen al regelmatig overkomen. Naast inspectievluchten doen ze deze dagen ook trainingen en daarmee is het tot een onofficiële toeristentrekker geworden.
We rijden eerst naar hun basis, die aan onze kant van het meer ligt. Daar ligt en blauwe waterbomber op de kant voor onderhoud. De oranje komt elke 20-25 minuten over en verdwijnt dan weer achter een bergrug naar het andere deel van het meer. We besluiten verder te rijden in de hoop hem daar aan het werk te zien.
We komen net twee minuten te laat aan: we zien hem links van de weg door het water gaan en water scheppen, maar geen camera in de aanslag, die ligt nog achterin op bed.... dikke pech, vliegtuig weg!
Langs de kant van het meer wachten we op een tweede kans, na 20 minuten komt hij weer terug, maar op hoogte vliegt hij nu over het meer en neemt geen water in. Nog iets later zie ik hem in de verte op het meer landen en terug draaien in onze richting. Al varend neemt hij nu weer water in, wat door de draaiende motoren een mooie waternevel geeft, maar het is gewoon te ver weg om goed vast te leggen. Als de tanks gevuld zijn stijgt hij weer op en daarmee hebben we weer geen plaatje van het vullen. We besluiten weer verder te gaan, want nog een half uur wachten met een onzekere kans op een beter plaatje heeft ons inzins geen zin.
Terwijl we verder rijden zien we hem links van ons door de bomen over een verbrande helling vliegen en water dumpen, maar door de bomen geen kans op een foto. We hebben genoeg gezien en gaan door naar Tofino.
Verderop worden we ingehaald door een ambulance met zwaailicht en sirene en een paar kilometer verder zien we waar die naar toe ging: een auto is van de weg geschoten en ligt helemaal in elkaar rechts van de weg in een greppel op zijn kant. Het is te hopen dat de inzittenden het er goed afgebracht hebben!
Het laatste stuk van de weg, tussen Ucluelet en Tofino is opnieuw geasfalteerd en dat rijdt een stuk prettiger. Helaas hebben ze achterin weer last van wagenziekte, de pilletjes werken niet afdoende tegen dit soort wegen.
Als we het terrein van Crystal Cove oprijden en aan de Starbuck koffie bij de receptie zitten is het net of we ergens thuiskomen. Vorig jaar stonden we ook hier en daardoor ken je de weg en weet je hoe alles hier gaat. Het blijft een perfecte campground, wellicht niet voor een echte kampeerder die met een rugzak rond wil trekken, maar wel voor ons. Wasmachines, drogers, douches en toiletten, allemaal keurig op orde en schoon. Voor de kinderen is er van alles geregeld en: hier mogen we een kampvuur hebben. Doordat Tofino in de "Fog zone" zit hebben ze maar een week een Fire Ban gehad vanwege de droogte, maar die twee weken geleden weer opgeheven. Daar gaan we goed gebruik van maken :-)
De kans op een goede foto van de melkweg moet ik helaas laten schieten: ik ben het zo zat dat ik om 11:00 uur echt naar bed wil en het niet zie zitten om na middernacht nog naar het strand te gaan. Misschien komende nacht dan maar, als de lucht helder is tenminste.
Groeten vanaf Crystal Cove
