Vandaag zijn we vanaf Egmont met de veerboot vanaf Earls Cove naar Saltery Bay gevaren en hebben daar vandaan onze weg vervolgd via Powel River naar Lund.
Het idee voor Lund is al een jaar geleden ontstaan, toen Anita via een reisforum in contct kwam met John, die in Lund onder andere kajaktochten organiseert. Lund is het noordelijkste punt van Highway 101 en is vanuit hier gezien het begin van een weg die tot in Zuid Amerika (de een zegt Mexico, de ander Chili) doorloopt. Lund is dit jaar 126 jaar oud en dat is voor Canadese begrippen best oud :-)
Bij het arrangement dat we bij John's Footprint hebben geboekt zijn twee overnachtingen op SunLund by the Sea inbegrepen. Lund is niet groot, bestaat uit een aantal huizen, een hotel, een haven en dan de campground waar wij zullen verblijven. Erg rustig dus.
De campground oogt anders dan we gewend zijn, ik weet alleen niet goed hoe ik het moet omschrijven: anders? hippie style? Voor de collega's: echt iets voor Els en Herman, voor de Van de Hoeven: opa's erf met alles er op en eraan. Echt heel knus en gezellig. De meeste bezoekers komen er al jaren en roemen Lund en de campground.
Vandaag gaan we verder net veel meer ondernemen, morgenvroeg moeten we ons bij John melden en gaan we het water op, dus we moeten de energie sparen. Omdat het nog wel warm is willen de meiden graag zwemmen en daarom gaan we op zoek naar het strand, dat er volgens de kaart moet zijn. We vinden het bord "Beach access", maar zien daar zo geen strand, alles is prive terrein dat bij de huizen hoort. Uiteindelijk zien we een klein grindpad, dat naar beneden loopt. Het komt uit bij twee omgevallen bomen en een rots, maar geen strand te zien en ook geen plaats om het water in te gaan.
Nadat we zijn teruggelopen spreken we een bewoner van een van de huizen aan en die helpt ons uit de droom: er is geen strand in Lund, alleen die rots waar we net zijn omgedraaid. Zwemmen kan vanaf de pier in de haven, daar zit een trapje aan. Maar als we even willen wachten tot hij de post heeft gehaald in het dorp dan mogen we wel vanaf zijn gazon het water in. Zo-gezegd-zo-gedaan en even later liggen de dames in het water. Als ik de bewoner even wil helpen om een paar houten zonnestoelen vanonder het huis naar de waterkant te slepen, dan is zijn vrouw ook weer blij (het moest al even geleden gebeuren, maar het kwam er niet van) en kunnen wij mooi daarop zitten. Niet veel later zaten wij dus heerlijk in het zonnetje over het water te kijken, terwijl de meiden met een duikbril op naar de visjes, krabben en kwallen aan het kijken waren.
Na deze verkoelende duik hebben we heerlijk spaghetti gegeten en zijn toen bijtijds het bed in gedoken, want morgen is de grote dag....
Groeten uit Lund!
