Terug naar huis

Deze campground was zonder meer de luidruchtigste die we in de afgelopen weken hebben gehad. De nachtrust werd herhaaldelijk onderbroken door komende en vertrekkende auto's en campers of door luid pratende mensen. Niet zo'n goede nachtrust dus vannacht.

Om 8:00 zijn we opgestaan en hebben we ontbeten in de camper, omdat het buiten, pal in de zon, al te warm was. Nadien konden alle restjes in de afvalbak en de vuilwatertanks geleegd worden. Na nog een laatste keer de camper uitgeveegd te hebben reden we rond 10:00 uur richting de Fraserway vestiging bij Vancouver.

De rit daarheen duurde maar een half uur en toen we daar aankwamen was het al een drukte van belang. Vandaag moesten er 50 campers terugkomen en ook weer vertrekken en die moesten allemaal schoongemaakt en reisklaar gemaakt worden. Een hele klus dus.

Na de controle konden we naar het kantoortje om het contract af te ronden en daarna werden we weer met de bus naar het vliegveld gebracht. Daar was het bagageafgiftepunt van de KLM voor Amsterdam nog niet open, dat duurde nog 20 minuten. Genoeg tijd voor een sanitaire stop dus.

Toen de bagage eenmaal was afgegeven konden we door de securitycheck. We kwamen in verschillende rijen terecht wat nog leuk kon worden als er vragen kwamen over de fototassen. En ja hoor: uit een tas die Elize bij zich had kwam nog een zakmes en ik had een plastic zak waar iemand twee flesjes water in had gedaan. Gewoon weggooien dus.... pech!

Achter de security zochten we een plaatsje in de Food corner waar we lekker hebben geluncht. Daarna was het wachten op het ogenblik dat we aan boord mochten. Nu gaan we weer onderweg naar Amsterdam met onderweg een korte nacht. Hopelijk kunnen we wat slapen, dan kunnen we van het weekend weer in het Nederlandse ritme zien te komen.

Groeten vanaf Vancouver Airport

Vancouver Island 13 - Tsawwassen

Vandaag liep alles op rolletjes en geheel volgens plan. Door de zon waren we weer vroeg wakker en na het ontbijt konden we voor half tien al weg rijden. Eerst nog wat vuilnis weggooien en dan de snelweg op richting Sidney.

Kort voor Sidney hing een matrixbord boven de weg dat aangaf dat de boot van 10 uur nog maar half vol was en dat er geen wachtrijen waren. Wij wilden echter de boot van 11:00 hebben, zodat we rond 12:00 aan boord konden lunchen in het restaurant. Om te voorkomen dat we toch nog op de boot van 10:00 zouden komen zijn we nog maar even in Sidney bij de Safe On Food gestopt om vast wat snoep in te slaan voor in het vliegtuig. Het is daar vast goedkoper dan op het vliegveld.

Hierna gingen we verder naar Swartz Bay, waar we om 10:05 aan de beurt waren. We stonden bijna vooraan tussen de vrachtwagens en konden daardoor snel aan boord toen onze boot was gearriveerd.

Na de afvaart zijn we lekker gaan eten in het restaurant: salade met kip en patat. Heerlijk :-)

Toen we in Tsawwassen aangekomen waren en de laatste kilometers naar onze laatste campground hadden afgelegd zagen we dat het erg druk was in het zwembad. Er was een groep van 1500 (volgens zeggen) kinderen op het idee gekomen om vandaag hier te gaan zwemmen. Wel begrijpelijk bij deze temperatuur. Er stonden dus lange rijen bij de waterglijbanen.

Elize had geen om daar tussen te gaan zwemmen en daarom zijn Anita en Wendy samen gegaan en heb ik intussen de camper opgeruimd en de koffers gepakt. Omdat ik ongestoord kon doorwerken was alles net na vijven gepakt of weggegooid en hoeft morgenvroeg alleen nog het allerlaatste in een tas gedaan te worden.

Ideaal op deze manier, want nu hebben we vanavond na het eten niets meer te doen en kunnen rustig nog wat drinken, lezen of douchen.

Morgen gaan we rond half negen richting Delta om de camper weer in te leveren. Zoals gisteren al geschreven zal hun shuttlebus ons naar het vliegveld brengen en wellicht kan ik daar vandaan nog wat schrijven of uploaden. Anders komt dat na thuiskomst nog....

Groeten uit Tsawwassen

Vancouver Island 12 - Saanichton

Vanochtend scheen de zon al vroeg en omdat er geen bomen om de camper staan was het al net zo vroeg erg licht in de camper. De temperatuur liep snel weer op richting de 30 graden dus uitslapen zat er niet in. Daarnaast moesten we om kwart voor elf bij de stal zijn voor de buitenrit van Elize en Wendy, dus die kwamen zonder mopperen uit bed en zaten in no-time in de kleren.

Na het ontbijt gingen we richting Valle Vista. Ze zitten net naast de auto snelweg en via een rustig en door bomen omzoomd weggetje kom je uiteindelijk bij de manege. In de buitenbak reden al een paar mensen warm en elders werd ook les gegeven, maar de paarden waarop Elize en Wendy de buitenrit zouden maken werden binnen al opgezadeld. Elize wilde op een engels zadel en Wendy western rijden. Dat kon allemaal. Terwijl de dames in de bak warm reden werd ook even gekeken hoe goed ze reden en dat was allemaal in orde. Na tien minuten gaf gids Amy aan dat ze konden vertrekken en in stap verlieten de dames het erf van de manege.

Deze keer gingen Anita en ik niet mee, Anita bakte in de afwezigheid van de dames als een verassing een fikse stapel pannenkoeken en ik storte me weer op de foto's en het blog. Ik had een paar dagen achterstand en die kon ik mooi wegwerken.

Na een uur kwamen de dames met een big smile op hun gezicht het erf weer op. Elize had de hele rit de Gopro op haar helm gehad en had de hele rit gefilmd, we konden dus terugkijken waar ze allemaal geweest waren. Jammer genoeg waren ze niet op een strand bij de oceaan geweest, maar ook door het bos was het leuk en de moeite waard geweest.

Nadat de dames de paarden hadden afgezadeld en in hun box hadden gezet was ook dit onderdeel van de vakantie afgerond en konden we weer op pad naar een volgend onderdeel.

Dicht bij onze camground zit het Elk Lake en daar is een strandje bij waar je kunt zwemmen. Daar wilden we ons middageten nuttigen en daarna kon er gezwommen en gezond worden. De camper kon met een beete passen en meten achteruit tussen de bomen door net in het parkeervak. De achterkant stak er nu wel anderhalve meter overheen, maar we hadden niets beschadigd en de slide kon uit. De pannenkoeken waren echt een verrassing, alleen hadden we niet genoeg stoelen meegenomen om met z'n vieren buiten bij het meer te zitten en we hebben de pannenkoeken dus maar binnen opgegeten.

Hierna zijn Wendy en Anita op het strand in de zon gaan liggen en om af te koelen een paar maal in het meer gesprongen. Het resultaat is een mooi rood gloeiend ruggetje, maar dat wilden ze graag, want insmeren was er deze keer niet bij :-)

Omdat de tijd bij de manege te kort was om alle foto's te verwerken en de verhalen uit te werken, heb ik lekker in de schaduw met de ramen open en de ventilator aan verder gewerkt. Elize had ook geen zin om te zwemmen en die bleef in de camper lekker lezen.

Om een uur of vier hadden de dames genoeg gezwommen en konden we rustig aan weer richting de campground. Er moest nog het een en ander afgewassen worden van 's ochtends en 's middags en dat hebben Elize en Wendy in het kamphuis gedaan. Na afloop hebben ze nog lekker even een spelletje tafeltennis gedaan.

Voor het avondeten hebben we weer de bbq aangestoken. We zijn nu echt aan het afronden, dus alles moet op. Omdat we morgen in Tsawwassen spaghetti zullen eten kan er dus al een heleboel opgeruimd worden en Anita slijt zoveel mogelijk spullen bij de buren. Aan het eind van de avond vind Elize ook nog een gegadigde voor de gasbarbecue, dat ruimt dus ook mooi op.

Morgenvroeg gaan we richting Sidney om vandaar met de boot richting Vancouver te gaan. Dicht bij de haven is een RV park met daarnaast een waterparadijs. Terwijl de meiden zich vermaken in dat park kunnen Anita en ik de boel definitief opruimen en een begin maken met het inpakken van de koffers. Het laatste zal dan de volgende ochtend weer ingepakt worden en daarna gaan we richting Delta om de camper in te leveren bij Fraserway. Hun shuttlebus zal ons dan naar het vliegveld brengen en dan begint de lange zit naar huis daar eind van de middag. Als het goed is zijn we dan Zaterdag rond de middag weer thuis. Ik verwacht dat er tusentijds niet veel aanvullingen meer zullen komen op het blog. De afsluitende pagina's zal ik dan later nog posten.

Groeten vanaf Oceanview RV park in Saanichton

Wendy, Elize, Anita en Wouter van de Hoef  

Vancouver Island 11 - Victoria

Vanochtend na het ontbijt hebben we de camper afgekoppeld en opgeruimd, daarna de buurman goedendag gezegd en nog even wat boodschappen gedaan in Duncan. Daarna zijn we richting Victoria afgereisd. Ons doel is de parkeerplaats tegenover het benzinestation waar ik vorig jaar het dak heb geraakt. Altijd handig als je een beetje de weg kent in een stad :-)

Het parkeerterrein is echter omringd door een hekwerk en word gebruikt als tijdelijke opslagplaats voor bouwmaterialen, die nodig zijn bij de verbouwing van een naastgelegen pand. Dat was dus een tegenvaller, maar gelukkig vinden we nog een vrije parkeerplaats langs de weg.

We lopen richting de haven, waar ook de Tourist Information zit. Langs de haven zitten weer de First Nations met hun houtsnijwerk en breiwerk, maar ook eettentjes en iets modernere kunstenaars. Altijd leuk om even te blijven staan kijken.

Bij de VVV weet Alex wel iemand die buitenritten aanbiedt, maar als ze hen belt blijkt het een mobiel nummer te zijn en de persoon die opneemt geeft aan dat ze net onderweg zijn met een groep en dat we om half vijf maar even terug moeten bellen. Deze stal blijkt in Sooke te zitten, toen had ik nog geen idee waar dat was. We moeten dus eerst nog tweeënhalf uur zien door te brengen in de stad. Via het Empress komen we bij het Imax theater en ik herinner me dat er een film draait over de bultruggen. Er zijn nog twee momenten waarop die draait vandaag: vier uur en 's avonds om zeven uur. Die laatste is in 3D. 

Na even overleggen besluiten we eerst naar de campground te gaan om in te checken, vroeg te eten en dan vanavond terug te gaan naar de stad om de 3D versie van de film te zien. Wel even Alex doorgeven dat ze niet meer hoeft te bellen voor de buitenrit, dat doen we dan om half vijf zelf wel.

De campground blijkt een schitterende plek, vlak langs de oceaan te zijn. Via een smal pad kom je bij een grindstrand met overal aangespoelde bomen, waar een paar creatievelingen een soort wigwam van hebben gemaakt, maar het water is echt te koud om in te zwemmen.

Tijdens de voorbereidingen voor het eten komen we tot de conclusie dat Sooke anderhalf uur rijden is vanaf onze campground en dat vind ik toch echt te ver rijden voor een buitenrit van een uur. Bij de receptie van het kamp weten ze zo niet waar precies, maar we krijgen het advies om even op paarden en Saanich te zoeken, dan vinden we vast wel wat. Elize vind als eerste Valle Vista, die een kwartiertje verderop zit. Een telefoontje later is de rit besproken: om elf uur kunnen ze dan eindelijk opstijgen en het zo gewenste rondje rijden.

Nu de rust is weergekeerd kunnen we eten en om zes uur gaan we weer naar Vancouver. De Imax film is echt schitterend en laat het leven van de bultruggen zien. Imposante beelden van boven en onder water en een hoop informatie over hoe ze door de oceanen reizen en wat hun routes zijn. Als je echt en veel bultruggen wilt zien moet je dus een vakantie naar Tonga boeken, daar zit de grootste groep.

Op de terugweg moeten we nog even snel wat damesartikelen inkopen.... dat gaat ook gewoon door in de vakantie en als er één begint volgende beide anderen meestal al snel.

Vanavond hoopte ik nog een kans te hebben om een foto van de melkweg te maken. De plaats is goed: vrij zicht op het zuiden en met wat kunst en vliegwerk zou ik ook de camper nog op de voorgrond moeten kunnen krijgen. De lucht ziet er ook goed uit: het was vandaag 32 graden en er is geen wolkje aan de lucht, dus als er vanavond geen sluierbewolking opkomt zijn de condities optimaal. Als de maan maar geen roet in het eten gooit....

Omdat ik toch laat naar buiten wil kan ik mooi nog wat foto's wegwerken en wat aan het blog doen. Om half twaalf loop ik even naar het toiletgebouw en krijg al door dat het niets wordt vanavond: een bijna volle maan staat pal in het zuiden en geeft zoveel licht dat de sterren nauwelijks te zien zijn. Ik was er in Lund al bang voor en het blijkt nu echt zo te zijn. Wachten tot ver na middernacht heeft geen zin, we moeten om half elf bij de stal zijn en ik heb mijn nachtrust tocht echt nodig. Zonder foto's van de melkweg naar bed dus.

Groeten vanaf Oceanside RV park in Saanichton!  

Vancouver Island 10 - Ducan

Vandaag hebben we ons weer een kleine 100km  dichter naar het eindpunt van deze vakantie verplaatst: Duncan, een klein stadje met een aantal karakteristieke gebouwen, waar ze als toeristentrekker een totempaalroute door de stad hebben gemaakt. 

Je kunt deze route zelf lopen door de gele voetstappen te volgen, die vanaf het station kriskras door de stad gaan. Omdat Elize nogal last heeft van haar knie en heup lopen we de tocht met z'n drieën. Bij de totempalen staat ook een beschrijving van wat er mee uitgebeeld wordt. In de meeste gevallen is het een geschiedkundig verhaal en moet je de totem van onder naar boven lezen. De meest terugkerende figuren zijn de orca, de raaf en de zee-arend, mar af en toe zit er ook een menselijke afbeelding tussen. Al met al een leuke tocht om samen en met de kinderen te lopen.

Als we deze tocht gelopen hebben en weer bij de camper terug zijn is het tijd voor ons middageten. In en naast de camper eten we een boterham uit het vuistje.

Omdat het nog te vroeg is om naar de campground te gaan besluiten we om ook nog even bij The Raptors te gaan kijken. Dit is een commercieel opgezet park waar roofvogels worden gehouden die ingezet worden bij boeren om schadelijk wild op te ruimen of te verjagen en op vliegvelden, om overlast voor het vliegverkeer te voorkomen. De vogels rouleren deze functie en zijn daarna weer een paar dagen in het park om uit te rusten en om demonstraties voor het publiek te geven.

Tina, een zeer vlot pratend, goedogend vrouwelijke medewerker van het park verteld ons alles over de zee-arend, de valken en de uilen. Ze voert ze op de hand, leert Wendy en Anita hoe je een veilige knoop kan leggen in het touwtje dat ze om hun poot hebben en vertelt ons dat ze de vogels nooit hoeft te dwingen, als ze willen kunnen ze weg vliegen, ze lokt ze alleen met roepen, eten en een loer. Als de vogels besluiten om een uitstapje te maken kunnen ze door de tracker die aan hun poot zit wel weer opgespoord worden. Dit is in eerste instantie gedaan om ze op te kunnen sporen als ze in de problemen zijn (vast zitten in een boom of net).

Aan het eind van de middag is er weer een vliegdemonstratie en hier laten de zee-arend, de valken en uilenzien wat ze allemaal kunnen. Het kleinste valkje vind mij wel interessant: ik stond met mijn camera op de achterste bank en ineen zat ze op mijn telelens. Ik zeg dus tegen haar dat ze het verkeerd begrepen heeft en dat ik ze liever vóór de lens had dan er boven op, maar ze keek me niet begrijpend aan. Ik dacht even in haar ogen te zien "help, een boom die kan praten", maar ik kan met vergissen natuurlijk. Tina vond het wel grappig, maar verplaatste hem toch even naar het platform dat een paar meter verderop stond.

Als laatste kwam er een onooglijk beest aanvliegen: een Stork noemde ze het, ik denk dat het een Maraboe (oid) is. Dit is een dier uit Afrika en ze hebben hem een tijdje te leen van een park in Ontario. Hij heeft lange poten, een of andere zak aan zijn hals waar hij zijn lichaamstemperatuur mee regelt en een lange snavel. Hij huppelt en stapt over het grasveldje, op zoek naar de stukjes vlees die door Hans en Tina worden rondgestrooid. 

Als deze demonstratie voorbij is gaan we richting de campground in Duncan. De eigenaresse moet uit Amsterdam komen, maar helaas treffen we haar niet. 's Avonds komt haar dochter even langs om het stageld te innen, verder zien we niemand. Onze buurman is blij dat hij weer iemand heeft om mee te praten, hij heeft twee honden, die het met de meiden goed kunnen vinden en daarmee hebben zij mooi wat afleiding.

Omdat we Elize belooft hebben dat er nog een buitenrit te paard gedaan gaat worden en we hadden gehoord dat dat in de omgeving van Victoria zou kunnen, proberen we in contact te komen met een aantal manege's/stallen. Het lukt alleen niet: bij de een is het nummer niet meer in gebruik, bij de ander krijg je een voicemail, maar er wordt niet teruggebeld. We hopen dat de buurman ons hiermee kan helpen, maar via een andere stamgast horen we dat om verzekeringstechnische redenen de meeste stallen zijn opgehouden met het aanbieden van trail rides. De waiver die je normaal moet tekenen houdt geen stand in de rechtbank en daarmee ging de verzekeringspremie dermate omhoog dat het niet meer op te brengen was. We moeten in Victoria maar even bij de VVV navragen of zij nog iemand weten. Dat zullen we morgen dan maar even doen.

's Avonds probeer ik weer even het blog bij te werken en te uploaden, de internetverbinding is heel traag en pas na middernacht lukt het om twee afleveringen te posten. Ik heb inmiddels een tooltje gevonden waarmee ik de Raw formaat foto's weer om kan zetten naar JPG, het is hiermee alleen veel meer werk dan voorheen, omdat ik het niet in een batch kan doen, maar foto voor foto. Maar even zien hoe dat de komende dagen gaat, anders moet ik thuis de laatste dagen nog maar even bijwerken.

Morgen gaan we dus naar Victoria, ons kampement voor de komende twee dagen is in Saanichton, net boven Victoria, maar we gaan eerst even de stad in.

Groeten vanaf Duncan RV Park