Vanochtend werd ik pas om kwart over acht wakker. Eerst was ik even verbaasd, want de afgelopen dagen was dat steeds een uur eerder, en ik weet het al aan de trein van vier uur 's nachts, die met veel getoeter liet weten dat hij langskwam, tot ik me realiseerde dat we in Alberta zaten en we gisteren de klok een uur vooruit hadden gezet. De biologische klok stond dus nog netjes op BC tijd ☺.
Vandaag gaan we ons mobiele huis verplaatsen naar Banff, maar voor we Yoho achter ons laten gaan we eerst nog een wandeling maken bij de Takakkaw waterval.
Rond 10:00 uur is alles weer ingepakt en weggezet en gaan we op weg. Zonder vooraankondiging zit ik ineens in twee haarspeldbochten die zo krap zijn dat de camper de draai niet kan maken. De camera achter op de camper bewijst zijn waarde en met twee keer steken kunnen we weer verder.
Boven aangekomen is er nog ruim voldoende parkeerruimte en we beginnen onze tocht naar de waterval. Daar blijkt dat we eigenlijk te vroeg zijn: de waterval zit nog in de schaduw van de rotswand en de zon kan er nog niet bij. Hierdoor ziet het er niet optimaal uit en we besluiten om een stuk trail heen en weer te lopen, waardoor we een uur of twee later nogmaals bij de waterval zouden zijn, die dan wellicht netjes uitgelicht zou zijn.
Om de eventueel aanwezige beren te laten weten dat we er aankwamen hebben we het Potje met vet en de tante uit Marokko maar uit de kast gehaald. Het is goed te zien dat het droog is, want veel water staat er niet in de rivieren. Meerdere kleine stroompjes, verdeeld door de brede bedding banen zich een weg tussen een enorme hoeveelheid grind en stenen. In het regenseizoen of als de sneeuw smelt zal het er hier wel wat anders uitzien.
Bij de derde waterval maken we wat foto's en daarna besluiten we terug te lopen naar de camper. Inderdaad is het nu zover dat de waterval in het zonlicht staat, waardoor ik de eerder genomen foto's nogmaals maak.
Op de parkeerplaats eten we even een boterham en daarna gaan we, weer via de haarspeldbochten, richting Banff. Gisteren hadden we bij de grizzly presentatie gehoord dat je bij Lake Louis met een kabelbaan naar boven kan en dan over een woongebied van beren gaat. De kans op het spotten van een beer is behoorlijk groot en we besluiten om daar ons geluk te gaan beproeven.
In het restaurant bij de gondelbaan is ook een wifi netwerk aanwezig en kan ik eindelijk de verhalen van de afgelopen dagen uploaden. In Revelstoke kreeg alleen Elize een verbinding, bij de rest lukte dat niet. Op Kicking Horse hadden ze al geen stromend water (ja, in de rivier) en geen elektra, dus al helemaal geen wifi.
We hadden geluk! Kort voor we het bergstation bereikten zagen we in de verte in een stuk gras met roze bloemen een beer, onze eerste grizzly in het wild! Ik had gelukkig een telelens op de camera, maar beeldvullend kreeg ik hem niet, daarvoor was hij te ver weg. Hopelijk krijgen we later deze vakantie nog een kans. Zwarte beren, waarvan iedereen aangeeft dat ze files langs de weg veroorzaken hebben we nog niet gezien. Wie weet komen die later ook nog...
Na dit succes vervolgen we onze weg naar Banff. We maken onderweg de eerste 1000km rond en rond zes uur bereiken we onze campground: Tunnel Mountain Trailer Park. Het is een nette ruime camping, maar erg beperkt: geen wifi, geen kampvuur en je mag zelfs niet bbq-en op houtskool. Voor ons is dit een nieuwe interpretatie van een "rookvrije omgeving".
Morgen staan Lake Minnewanka, boodschappen doen in Banff, de Banff Gondola en een avondwandeling naar de Hoodoos op de agenda.
Groeten uit Banff!
P.S. Als je denkt dat we in Nederland een overdosis aan snelheidsborden hebben, moet je hier eens komen kijken: de vreemdste variaties van 20, 30, 40, 50, 60, 70, 80, 90 en 100 km/h tref je hier aan.
