Gisteravond zijn we dus in Clearwater geland, waar we aan Dutch Lake staan. Na het eten stond de volle maan aan de ĺucht en ik moest er even een plaatje van schieten. Ik had de tijd aan mezelf, want de dames waren nog aan het zwemmen.
Vandaag zijn we laat opgestaan, ik was gisteravond laat met het bakken van een brood en had geen zin om tot na middernacht op te blijven, dus de broodbakmachine zo ingesteld dat het brood om 08:00 uur klaar zou zijn. Dat had ik beter niet kunnen doen, want in zo'n kleine ruimte wordt je echt wel wakker als dat ding om 05:00 begint te kneden..... Het was dus een nachtrust met onderbrekingen en vanochtend was ik niet te genieten.
Na het ontbijt zijn we gaan informeren waar we een tocht op paarden konden maken. Eerst bij de receptie, maar die verwees ons naar het Visitor Centre. Er waren verschillende opties, maar omdat we toch richting de Helmcken Falls wilden, hebben we de Lodge daar in de buurt geselecteerd. Ze boden daar alleen ritten aan van 2 uur, maar ook voor mensen zonder ervaring moest dat kunnen :-)
De groep bestond uit 10 deelnemers en twee begeleiders. De rest kwam uit Duitsland of Oostenrijk en de voertaal werd Duits, omdat ook de begeleiders die taal spraken. Even omschakelen voor de dames, maar voor Wendy beter te begrijpen dan engels met een duits accent.
Na een korte uitleg over hoe je een paard start, in de versnelling zet en stuurt, kregen we allemaal een passend paard toegewezen en werden we in het Western zadel geholpen. Vanaf het erf gingen we de bergen van Wells Gray Parc in. Stijgen en dalen dus. Het grootste stuk stapvoets in een treintje achter elkaar, maar als de tussenruimte te groot werd even inhalen in de tweede versnelling, de draf. Spannend hoor, voor je het weet vlieg je eraf.
Onderweg reden we door luilekkerland voor beren: overal groeiden bessen en frambozen. De paarden vonden de bladeren lekkerder, maar voor ons als ruiters was het een leuke afleiding om eenpaar frambozen te scoren. Wel ik het zadel blijven dus en je paard heeft het gelijk door dat je even niet oplet en doet dan braaf iets wat niet mag.
Ik reed op Amigo, de baas van de kudde, en moest daarom achteraan, omdat Amigo niemand in zijn buurt duldde. Het is een lieve hengst, heel gevoelig op de teugel en op aanwijzingen met je benen. In stap ging het allemaal prima, maar toen we een stuk in draf gingen had meneer ineens door dat ik geen ervaren ruiter was en maar een beetje aanbonkte op zijn rug. Hij stond stil, schudde zijn hoofd, keek achterom naar mij met een blik van "moet dat nou echt zo? Kun je niet gewoon meedoen als ik draaf, want dit voelt niet zo prettig aan mijn rug". Ik heb hem mijn verontschuldigingen aangeboden en gezegd dat ik geen rijervaring had, dus dat we of in stap of in galop moesten, want doorzitten kan ik niet. Hij schude af en toe nogmaals zijn hoofd, maar hield er verder rekening mee.
Elize en Wendy hadden de tijd van hun leven. Elize fleurde helemaal op toen ze de dondersteen van een pony in het gareel moest houden. Wendy had een makkelijke pony en wil nu ook op paardrijles... Anita was blij dat de twee uur erop zat en we terug waren bij de lodge, maar ze is er netjes op gebleven.
Na de rit zijn we verder doorgereden het Wells Gray Parc in, naar de Helmcken Falls, een hoge waterval, die vanuit een rotswand met veel geraas de diepte in stort. Helaas ontbrak het zonnetje en moest ik het doen met wat er was.
Hierna zijn we teruggegaan naar de Campground, waar de meiden zijn gaan zwemmen in het meer en Anita en ik de voorbereidingen voor de avondmaaltijd deden. Na een heerlijke bbq met nassi zijn we gaan douchen en nu gaan we onze vermoeide ledematen te ruste leggen, in de hoop dat de spierpijn morgen mee zal vallen :-)
Groeten uit Clearwater!
