Vannacht rikketikte de regen op het dak van de camper. Best gezellig.... als je in je bed ligt. Maar als het 's ochtends nog regent kun je niet buiten ontbijten. Dat moest dus binnen gebeuren en de tafel daar is niet zo groot. Onder wat gepruttel hebben we het toch voor elkaar gekregen.
Gelukkig viel de spierpijn mee!
Omdat het weer wat tegen zat en het pas in de loop van de middag zou opklaren, besloten we er niet op uit te trekken, maar er een rust en relaxdag van te maken. Omdat er een wasmachine en een droger op het park aanwezig waren kon mooi alle was weggewerkt worden en ik kon alle geheugenkaarten van de diverse camera's backuppen.
Helaas viel voor de middag de wifi op het park uit en we hadden die wifi nu net zo hard nodig voor van alles en nog wat. Dan toch maar een boek of een spelletje?
Eerder dan verwacht was het droog en brak eenwaterig zonnetje door. Elize en Wendy wilden graag gaan kanoeen en omdat de was klaar was besloot Anita mee te gaan. Ik was nog niet klaar met de foto's dus daardoor miste ik.het mooiste moment van de dag....
Toen ik klaar was besloot ik gewapend met de camera te gaan kijken bij het meer om te zien hoe het de dames verging. Vanuit de camper kon ik ze aan de overkant heen en weer zien varen. Toen ik op de steiger kwam zag ik dat het een soort zoekpatroon was. Na een paar zig-zaggende bewegingen kregen ze iets in het oog, de koers werd verlegd naar iets dat in het water dreef. In de buurt daarvan gekomen werd toch besloten om niet vanuit de kano een greep te doen, maar de koers werd verlegd naar een drijvende vlonder in de buurt. Nadat ze daar frontaal tegenaangevaren waren ging Elize uit de boot en tot mijn stomme verbazing dook ze met kleren en al het meer in en crawlde ze richting dat iets dat in het water dreef. Daar aangekomen hield ze het triomfantelijk in de lucht en vervolgens zwom ze terug naar het platform, om vervolgens weer in de kano te stappen en weg te varen.
Onder leiding van Elize kwam de kano naar de kant, waar een paar drijfnatte sandalen en een plastic zakje met geld om de steiger werden gegooid, met de vraag of ik er even op kon passen.
Toen de dames uitgevaren waren en weer aan de kant stonden hoorde ik dat ze al in het begin halverwege het meer omgeslagen waren en Elize toen met de boot op zijn kop en met het aanmeertouw aan haar voet gebonden, naar het platform was gezwommen, achtervolgd door de beide ander dames. Bij het platform aangekomen hadden ze met veel pijn en moeite de boot rechtop gekregen en het meeste water eruit weten te krijgen, waarna ze hun tocht weer hadden vervolgt. Tijdens die actie was het zakje met geld uit de boot gespoeld, maar daar kwamen ze pas achter toen ze weer aan de andere kant vam het meer waren.
Dat stuk heb ik dus helaas gemist :-)
Nadien hebben we nog wat rondgelopen en naar de libelles gekeken, waarna de dames de douches indoken en droge kleren aantrokken.
's Avonds hebben we heerlijk bij het restaurant op het park gegeten, even een keertje niet koken en bbq-en.
Toen we na afloop weer naar de camper liepen met ietsje meer op dan goed was voor een vaste tred, werden we opgewacht door de 4 jarige Logan, die ons met veel overtuigingskracht aan het voetballen kreeg. "Guy's, Guy's, I am the reffery and you are two teams. You need to kick the ball very high to the other side" kregen we een paar keer te horen. Ik kon hem vertellen dat het toch echt "Girls" waren, maar dat paste kennelijk niet in zijn vocabulair, want hij bleef hen ook aanspreken met "Guy's". Na een half uur maakte zijn opa er een eind aan om stuurde hem naar bed, maar wij hebben hartelij om hem kunnen lachen.
Na deze inspanning konden wij ook richting camper en plannen maken voor de volgende dag, als we richting Cache Creek zouden gaan, wat volgens onze nieuwe buren uit Kamloops zo'n beetje de woestijn is.... Dat zullen we dan wel zien!
Groeten uit Clearwater.
